Regresja hipnotyczna do przeszłego życia (past life regression – PLR), to rzekome podróżowanie w czasie do poprzednich żyć pacjenta. Pacjenci „przypominają” sobie najróżniejsze szczegóły z „poprzednich życ” – jednak są to najczęściej fałszywe wspomnienia. Pochodzą z życia realnego, są wynikami wyobrażeń lub zwykłą konfabulacją.Czasami stosuje się ją jako „new-age’ową” metodę „poznania samego siebie” i rozwoju duchowego. No trudno, nic do tego nie mam. Jednak gdy ktoś próbuje stosować PLR jako metodę terapeutyczną to wchodzi na niebezpieczny grunt potencjalnego szkodzenia pacjentowi. Zachęcanie ludzi do zmyślania szczegółów ze swojego rzekomego przeszłego życia może zaszkodzić w terapii, pogłębić problemy pacjenta, i izolować go od członków rodziny.
Skąd się wzięły owe wspomnienia w pamięci pacjenta? Tego zwolennicy PLR nie precyzują. Czasami wspominają że ma to coś wspólnego z reinkarnacją – choć koncepcja reinkarnacji wcale nie wymaga przechowywania pamięci pomiędzy poszczególnymi instancjami życia.
Najciekawszy eksperyment poświęcony regresji hipnotycznej przeprowadził psycholog Robert Baker. Aby zademonstrować zależność skuteczności tej metody od nastawienia pacjenta, podzielił on grupę 60 ochotników na trzy grupy. Pierwszej grupie powiedział że wypróbują nową ekscytującą terapię, która pozwoli im poznać ich przeszłe życia. Grupie drugiej powiedział że nowa terapia może działać albo i nie. Trzeciej grupie powiedział, że pomysł na PLR jest zwariowany i żaden normalny człowiek nie ma takich wspomnień z przeszłego życia. Jakie były wyniki przeprowadzonego później badania hipnotycznego?
- Grupa 1 – 85% skuteczności
- Grupa 2 – 60% skuteczności
- Grupa 3 – 10% skuteczności
Jak napisał Robert Todd Carroll, autor słynnego „The Skeptic’s Dictionary”: regresja hipnotyczna do przeszłego życia jest korzystna przynajmniej dla terapeutów, którzy wystawiają rachunek od godziny swojej pracy. Lepiej mieć całe stulecia do analizowania z pacjentem niż zaledwie kilkadziesiąt lat!